Και φυσικά θα ξεκινήσω με μία ρητορική ερώτηση...Εσείς έχετε αναρωτηθεί αν οι σκέψεις προκαλούν τα συναισθήματα ή τα συναισθήματα τις σκέψεις; (κατά το «η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα);
Το ζητούμενο δεν είναι πάντα να επισκευάζουμε ότι έχει σπάσει (ή χαλάσει, ή ραγίσει ή όποιο άλλο ρήμα θέλετε)! Κάποιες φορές πρέπει το μόνο που χρειάζεται είναι να τ' αφήνουμε πίσω και να προχωράμε μπροστά. Μπροστά προς το μέλλον... προς το καινούριο!
Πόσο έτοιμος είσαι ν' ακούσεις το πρόβλημα του άλλου; Πόσο υπομονετικός; Πόσο πρόθυμος; Έχεις ανοχή; Ποιο είναι το "mood" σου; Έχεις (αυτο)εκπαιδευτεί να είσαι ακροατής; Ακροατής...κι όχι κριτής! Πόσο θετική προδιάθεση έχεις απέναντι στον άνθρωπο που έχει προστρέξει σε σένα; Αν δεν απαντήσεις σε όλ' αυτά μην μπεις στον κόπο να ακούσεις τον άλλον!...