Πάτα λίγο φρένο! Σταμάτα...παραληρείς!

Και φτάνει η στιγμή που είναι αδύνατον πλέον να διαχειριστείς τις σκέψεις σου. Η πραγματικότητα και τα προβλήματά της σε κυριεύουν. Χάνεις τον έλεγχο της ίδιας της ζωής σου και ζεις κάθε ημέρα την ημέρα της Μαρμότας. Απ' την στιγμή που ξυπνάς μέχρι την ώρα που κοιμάσαι. Δεν παίρνεις καν ολοκληρωμένη ανάσα! Δεν ελέγχεις τις πράξεις. Δεν κοντρολάρεις λόγια! Γίνονται όλα μηχανικά ή από παρόρμηση. Τα θέματα ξεπετιούνται από παντού και πριν αρχίσεις να ασχολήσε με το ένα, τσουπ... «σκάει» άλλο. Δίπλα σου...πάνω σου!

Η μία σκέψη «καπελώνεται» από άλλη! Όλα είναι σοβαρά! Όλα είναι επείγοντα! Όλα έρχονται και «κατσικώνονται» στο μυαλό σου το οποίο το αισθάνεσαι να παίρνει φωτιά. Μην αντέχοντας κι αυτό...κατεβάζει διακόπτες. Κατεβάζει «ρολά»! Κι η ζωή κυλά και σε προσπερνά. Κάθε λεπτό, κάθε ώρα, μέρα με την ημέρα...

Πού να πεις και τι; Μπορείς άλλωστε ν' αρθρώσεις λέξη; Πού να πιάσεις και πού να αφήσεις. Μπορείς να περιγράψεις αυτό που σου συμβαίνει; Να τα βάλεις όλα σε μια σειρά; Μα αν μπορούσες θα το είχες κάνει...θα μου πεις και με το δίκιο σου! εδώ δεν μπορείς να το κατανοήσεις, να το «χωνέψεις» εσύ ο ίδιος...πώς θα το περιγράψεις κιόλας σε άλλους; Δεν σου μιλάς, δεν συζητάς. Εξάλλου δεν έχεις «χρόνο»! (έχεις όμως χρόνο για «δικαιολογίες», έτσι δεν είναι;)

Αρχέγονα αισθήματα σε κατακλύζουν. Οι φόβοι σου όλοι ξυπνούν! Οι ανασφάλειές σου! γίνεσαι ανήμπορος να νιώσεις οποιαδήποτε χαρά! Οι μικρές ευχάριστες στιγμές σε τρομάζουν. Φοβάσαι ότι και για αυτές υπάρχει κάποιο τίμημα! Κάπως, κάπου, κάποτε θα πρέπει κι αυτές να τις «πληρώσεις»!
Ποια σχέδια...ποια όνειρα! Μ' αυτά θα ασχολήσε τώρα; Αυτό-οικτίρεσαι, αυτομαστιγώνεσαι, αυτοτιμωρήσε! Μπράβο! Συνέχισε την «καλή» δουλειά που κάνεις και αύριο θα το ξαναπάς πάλι από την αρχή!

Τι θα έλεγες να σταματήσεις αυτήν την στιγμή; Να πατήσεις λίγο το φρένο...για να μην σου πω να τραβήξεις χειρόφρενο και σου έρθει απότομα! Λοιπόν...δεν είναι αυτή η ζωή σου και σίγουρα δεν είσαι ο εαυτό σου (βλ. αντίστοιχη διαφήμιση). Δεν ήσουν πάντα έτσι! για θυμήσου... Τι έγινε; Πού ακριβώς χάθηκες; Που (ξ)έχασες την ψυχή σου; ποιο απ' όλα τα προβλήματα έθαψες και γιγαντώθηκε; Πού έχασες την «μπάλα» βρε αδελφε; Μήπως θυμάσαι πότε και για τι πάλεψες τελευταία φορά; Ποιο ήταν τότε το κίνητρό σου; βρες το τώρα! Ποιο «θέλω» σου «λησμόνησες»; Εξακολουθείς να το θέλεις; Κυνήγησέ το τότε...τι φοβάσαι; Την αποτυχία; Ναι...γιατί αυτό που ζεις είναι ευτυχία και μην και το χάσεις...(ναι ειρωνεύομαι)!

Βγες καλό μου και πάλι στην «επιφάνεια»! σώσε τον εαυτό σου! Αν δεν ξέρεις το πώς...ζήτα βοήθεια! Υπάρχει μπόλικη αν ψάξεις! Εξάλλου τις λύσεις τις έχεις...το πώς θα τις βρεις είναι το θέμα σου;

Ξεκούρασε το μυαλό σου! δεν σου ζητάει πολλά...μία ψιλο-οργανωσούλα και back in business! Κι επειδή είσαι εσύ...θα σου πω κι ένα μυστικό...δεν μπορείς να κουμαντάρεις τους άλλους και τα δικά τους «θέλω» κι αισθήματα αλλά σίγουρα τα δικά σου μπορείς. Κάνε λοιπόν τις σωστές ερωτήσεις...μην τις φοβάσαι. Δεν δαγκώνουν! Μόνο μ' αυτές θα βρεις την λύση. Μόνο μ' αυτές θα λυτρωθείς! Μόνος σου έχτισες την «φυλακή» σου...μόνο εσύ έχεις το «κλειδί»! λέγεται ψυχή...αυτήν που κάπου (ξ)έχασες! Άσ' την λοιπόν κι αυτήν να σε οδηγήσει! Είδαμε και που οδηγούσες εσύ... σε ποιο σημείο σ' έφτασες... Άσ' την επιτέλους να σε σώσει!