Η τρέλα δεν πάει στα βουνά!

Πάει στα καλύτερα παιδιά! Μιας και καλοκαίριασε (λέμε τώρα...) ή καλοκαιριάζει οσονούπω (άντε πια...επιτέλους) λέω να το ρίξω λίγο στην "τρελή"! Να ασχοληθώ και με κάτι ευχάριστο βρε αδελφέ! Έτσι για να τιμήσω το αθάνατο ελληνικό καλοκαίρι (που μαύρα μάτια κάναμε φέτος να το δούμε )! 

Είναι που είμαι παιδί του ήλιου; είναι ότι φωτοσυνθέτω βιταμίνη D που βοηθάει στην κατάθλιψη και στην δική μου περίπτωση "χειμερία νάρκη"; Είναι ότι το καλοκαίρι από μόνο του είναι μία ανέμελη εποχή; Ότι κι αν είναι θα πιάσω στο στόμα μου την υπέροχη αυτή φυλή των ωραίων "τρελών" ανθρώπων! 

Κάποιος δεν πρέπει να ασχοληθεί και μ' αυτούς; κάποιος δεν πρέπει να τους δώσει τα εύσημα που κάνουν την ζωή τους αλλά και την δική μας πιο όμορφη; γιατί δηλαδή πρέπει να ασχολούμαστε μόνο με ψεύτες, αχάριστους, νεοπροικοθηροπορνονταβατζή-δες, άπιστους, κομπλεξικούς, "ψώνια" και "αρρωστάκια" γενικότερα;

Επειδή λοιπόν έχω τα κέφια μου (λόγω καιρού και μόνο) προσφέρομαι να τους "εξυμνήσω", να τους ευχαριστήσω, να αναγνωρίσω την προσφορά τους, στην τελική!  

Υπάρχουν, λοιπόν, κάποια "παιδιά" καταπληκτικά αλλά λίγο παλαβά! Αυτά που την ζωή την έχουν δει όπως ακριβώς είναι! Ή μάλλον έχουν καταλάβει τί δεν είναι! Η ζωή δεν είναι μία μιζέρια, μία γκρίνια, μια καντίφλα...! Η ζωή δεν είναι χρήμα! Δεν είναι καριέρα! Δεν είναι κυνήγι ευτυχίας!  

Είναι τα "παιδιά" αυτά,που ξέρουν ότι η ζωή είναι μία και μόνο παράσταση! Δεν έχει πρόβες! Δεν έχει επαναληπτική! Εκτιμούν την κάθε στιγμή και την κάνουν να αξίζει! Έχουν χιούμορ, έχουν ζωντάνια, έχουν όρεξη! 

Αυτούς τους ανθρώπους τους ξεχωρίζεις ΠΑΝΤΟΥ και ΠΑΝΤΑ! Όχι επειδή "ακούγονται"! Επειδή εκπέμπουν "ζωντάνια", "χαρά" και "κέφι"! 

Όλοι έχουμε τέτοιους ανθρώπους στην ζωή μας! Είναι αυτοί που ξεκινάς απόγευμα να πας για καφέ και καταλήγεις να τρως "βρώμικο" για πρωινό στην παραλιακή! 

Αυτοί που ξεκινάνε να πάνε σε ένα πάρτι στην γειτονιά και καταλήγουν το πρωί στην Θεσσαλονίκη, επειδή άκουσαν το "Σ' αναζητώ στην Σαλονική ξημερώματα" και είπαν να πάνε μία βόλτα να αναζητήσουν κι αυτοί! 

Αυτοί που φεύγουν από το γραφείο και πάνε για ένα ποτό με συναδέλφους και καταλήγουν σε παραλία, με μπύρες από το περίπτερο, μουσική από το αυτοκίνητο και βραδινό μπάνιο στην θάλασσα! 

Είναι αυτοί που κάνουν την ζωή μας τόσο απρόβλεπτα ευχάριστη! Που μας ξεσηκώνουν! Μας "ξεβολεύουν"! Που δεν τους ενδιαφέρει το αύριο, ούτε το χθες! Τους ενδιαφέρει μόνο το σήμερα! Εξάλλου μόνο αυτό υπάρχει! 

Μαζί τους έχουμε δημιουργήσει τις καλύτερες αναμνήσεις! Μας έχουν "απελευθερώσει" έστω και προσωρινά από τα "πρέπει", από το "άγχος", από την "ανασφάλεια"...από την "καθημερινότητα"...από την "ρουτίνα" μας!    

Είναι τα "παιδιά" που δεν "ονειρεύονται" απλά! Πράττουν! Εκπλήσσουν! Γελάνε με την καρδιά τους! Είναι εραστές της ζωής! Κάθε μέρα είναι ένα δώρο, μία ευκαιρία! Και μας το υπενθυμίζουν με το δικό τους μοναδικό τρόπο! 

Αυτούς τους "τρελούς" ανθρώπους, τους αυθόρμητους, δεν τους φοβάμαι! Ίσα-ίσα που τους θαυμάζω! Θέλω να τους "μοιάσω" και όταν είμαι μαζί τους τα καταφέρνω. Αφήνομαι στην τρέλα τους και παρασύρομαι!

Φοβάμαι αυτούς που το "παίζουν"! Φοβάμαι αυτούς που δεν έχουν χιούμορ! Τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν την ζωή ως κυνήγι χρήματος! Τους μίζερους ανθρώπους! Τους απαισιόδοξους! Τους "ήσυχους" και "κουρασμένους! Φοβάμαι τους ανθρώπους που απεχθάνονται τις εκπλήξεις! Αυτοί πάντα κάτι κρύβουν!!! 

Και μιας και το καλοκαίρι όπως προείπα πλησιάζει (ουφ με κούρασε πολύ ο φετινός χειμώνας) και οι διακοπές είναι κοντά (λέμε τώρα)...καιρός να γίνουμε όλοι σαν αυτά τα "παιδιά"! 

Ευτυχώς για μένα έχω πολλούς & πολλές, "ψιλοβαρεμένους" & "ψιλοβαρεμένες" φίλους & φίλες! Φέτος λοιπόν και μετά από πολλά καλοκαίρια, αποφάσισα να τους αφήσω να με "παρασύρουν"...να με "ταξιδέψουν" και να με "διδάξουν"! 

Κάντε κι εσείς το ίδιο! Το πολύ-πολύ να περάσουμε καλά!