Γυναίκα "πολυεργαλείο" - Σύγχρονη "Μαίρη Παναγιωταρά"!

Δεν γίνεται να ξεκινάς blog για την γυναίκα "πολυεργαλείο" και να μην γράφεις ένα "κομμάτι" γι' αυτό ρε κοπελιά! 

Ήμουν πολύ-πολύ μικρή (σιγά μην γράψω ηλικία), όταν πρωτοκυκλοφόρησε το τραγούδι του Λουκιανού Κηλαηδόνη "Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά". Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν πίστευα, ότι θα την ξεπερνούσαμε όλες μας, στο "τρεχάτε ποδαράκια μου" την ηρωίδα του τραγουδιού.

Πάμε όλες μαζί:

«Είμαι η ........ (δικό σας) μια εργαζόμενη (με διευρυμένο ωράριο...μα πολύ διευρυμένο όμως), μητέρα (συμπληρώστε ελεύθερα αριθμό και φύλο), μια καλή νοικοκυρά (σε αυτό το σημείο, θα ήθελα, επισήμως, να ευχαριστήσω την γλυκιά μου μανούλα, η οποία έχει αναλάβει όλο το νοικοκυριό, γιατί δεν προλαβαίνω!). Δεν είμαι τίποτα το σπέσιαλ (μίλα για τον εαυτό σου), το καταπληκτικό (δεν ξέρω τι λες εσύ...εγώ είμαι), είμαι αυτό που λέμε δείγμα τυπικό (ε όχι και τυπικό μην χεστούμε!)»

Λοιπόν κορίτσια... ο «φεμινισμός» και η «γυναικεία χειραφέτηση» είναι προφανώς "εφεύρεση" κάποιου άντρα. Γιατί αν υποψιαστώ ότι δεν είναι έτσι... τότε, αγαπητές μου, «βάλαμε τα χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας» κοινώς, κάναμε μαλακία!

Προς Θεού και για να μην τα ισοπεδώσουμε (ισοπεδώσω) όλα, προφανώς η θέση μας σήμερα στην «ανδροκρατούμενη» κοινωνία είναι κατά πολύ βελτιωμένη σε σχέση με το παρελθόν, αλλά με ποιο τίμημα; Να ξεχάσουμε τί και ποιες είμαστε. Πρακτικά λοιπόν... μας έχει φύγει «το καφάσι» (άλλη λέξη ήθελα να χρησιμοποιήσω).

Το «τρέξιμο» είναι γενικό και το βιώνουμε όλες αδιακρίτως. Είτε είσαι μάνα, είτε δεν είσαι. Είτε είσαι εργαζόμενη, είτε είσαι άνεργη, είτε νοικοκυρά. Είτε είσαι παντρεμένη, χωρισμένη, δεσμευμένη, "ελεύθερη" (λέμε τώρα) είτε, είτε, είτε... Η κάθε κατηγορία "τραβάει" το δικό της «ζόρι - κουπί».

Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου! Ναι σε σένα απευθύνομαι. Σε σένα που διαβάζεις αυτή την στιγμή... έχεις αναλογιστεί ποτέ πόσο ποιο "ελεύθερες" ήμασταν όταν δεν την "βλέπαμε" και τόσο ισότητα; Οι ρόλοι ήταν διακριτοί και συγκεκριμένοι. Ενώ τώρα; έχουμε φορτωθεί όλους τους ρόλους στους ώμους και τρέχουμε. Προς τα πού; Έλα ντε...

Βρες μου, έναν ρόλο που έχουν ΜΟΝΟ οι άντρες σήμερα! Μόνο έναν (είμαι ολιγαρκής). Και μην τολμήσεις (όχι να πεις...ούτε να σκεφτείς) τον ρόλο του πατέρα, γιατί κι αυτόν (ένα μεγάλο ποσοστό) τον «παίζουν» (τον ρόλο εννοώ καλή μου, αμέσως το μυαλό σου στο άλλο...), αν κι εφόσον το θυμηθούν και όχι με οσκαρικές επιδόσεις. Άσε, που υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες σήμερα, που είναι και μητέρες και πατέρες μαζί (ίσως να είσαι κι εσύ ανάμεσα τους). Αυτές οι γυναίκες δεν το "παίζουν", είναι! Οπότε βρες άλλον "μοναδικό ανδρικό ρόλο"! Ψάξε, ψάξε δεν θα το βρεις! Και ξέρεις, αγαπημένη μου, γιατί δεν θα βρεις; Γιατί δεν υπάρχει!

Ενώ εσύ, μικρή μου, γλυκιά, αιθέρια και λεπτεπίλεπτη ύπαρξη; Πες μου έναν ρόλο που ΔΕΝ έχεις πάρει....(να περιμένω δυο-τρία-δέκα εικοσιτετράωρα για να μου πεις ότι τελικά δεν βρίσκεις;). 

Είσαι όμως "ανεξάρτητη" (λες για να το πιστέψεις)! Αυτό δεν θες να πεις; Αλήθεια; Είσαι; Έτσι είναι, αν έτσι νομίζεις! (ατάκα φίλου άντρα). Εγώ πάντως στην θέση σου, αγαπημένη μου "ανεξάρτητη", θα το ξανασκεφτόμουν (και το έχω κάνει πολλάκις - όχι Πολάκης - φτου! και μακριά από εμάς!).

Γλυκιά μου, όσο πιο γρήγορα το αποδεχθείς, τόσο πιο εύκολα θα το αλλάξεις. Είσαι "πολύεργαλείο"... για όλες τις χρήσεις και όλες τις δουλειές. Ναι, ίσως δεν έχεις ανάγκη κανέναν, αλλά σε έχουν ανάγκη οι άλλοι (γιατί έτσι τους έχεις συνηθίσει). Γονείς, φίλοι, παιδιά, συγγενείς, συνάδελφοι, σύντροφοι / γκόμενοι / σύζυγοι / πρώην σύζυγοι - σύντροφοι - γκόμενοι!

Όλοι οι γύρω σου (ανεξαιρέτως) περιμένουν κάτι από σένα. Κι εσύ "παλεύεις" καθημερινά να "παραδώσεις" (μέχρι να σου βγει η ψυχή). Είναι η φύση σου (αλλιώς δεν θα υπήρχε το ανθρώπινο είδος) να προσφέρεις, κατά προτεραιότητα στους γύρω και αν περισσέψει χρόνος και ενέργεια (σπάνια), πετάς και ένα "ξεροκόμματο" στον "ανεξάρτητο" εαυτό σου! Μην το παλεύεις! Τα κάνεις χειρότερα! Απλά δέξου το! Είναι στο DNA σου! (Θα μπορούσα να γράψω σε αυτό το σημείο, τί είναι γραμμένο στο DNA των ανδρών, αλλά το αφήνω για κάποιο επόμενο, χιουμοριστικό "κομμάτι", αφού μόνο για γέλια είναι).

Εξαίρεση αποτελεί το, κατά τ' άλλα, συμπαθέστατο αλλά θλιβερό, είδος γυναικών, επονομαζόμενων και ως «Μπάρμπι» (εδώ το DNA είναι μεταλλαγμένο). Κοινώς, νύχι, φρύδι, μαλλί, καλλωπισμός γενικότερα, παντελής έλλειψη άποψης, ούτε υποψία σκέψης, ναζιάρικο αλλά κενό βλέμμα και συμπεριφορά "γατούλας" (μιάου). Μόνιμο υποχείριο στις ορέξεις των άλλων (κάτι που μάλλον δεν την ενοχλεί, εφόσον δεν της χαλάει το μαλλί!). 

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Αν δεν έχεις γεννηθεί έτσι (Μπάρμπι γεννιέσαι, δεν γίνεσαι), ΜΗΝ ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ!!! Αρκετές χαζογκόμενες έχουμε ήδη. Δεν χρειαζόμαστε άλλες να χαλάνε την "πιάτσα"!

Ναι ξέρω, σου έκανα την καρδιά περιβόλι! Σιγά μη σε αφήσω έτσι, μικρή και άδολη παιδούλα, να «πέσεις» αμαχητί!

Λατρεμένο μου "πολυεργαλείο", βάλε προτεραιότητες! Η προτεραιότητα, όσο κι αν σε σοκάρει, είσαι ΕΣΥ! 

Κανένας από αυτούς που σε έχουν ανάγκη, δεν θα στο πει. Όχι από κακία ή υστεροβουλία (αν και υπάρχουν και αυτοί οι κακεντρεχείς, εγωκεντρικοί, άνθρωποι), αλλά επειδή απλά κανένας τους δεν το αντιλαμβάνεται! Δεν έχεις παραπονεθεί ποτέ! Ακόμα κι αν έχεις παραπονεθεί, συνεχίζεις και τα παίρνεις όλα πάνω σου, οπότε μην γκρινιάζεις!

Βλέπεις, αγαπημένη μου, σύγχρονη "Μαίρη Παναγιωταρά", πρέπει να είσαι ΕΣΥ ευτυχισμένη και χαρούμενη για να κάνεις και όλους τους άλλους. Πρέπει ΕΣΥ να αισθάνεσαι καλά με τον εαυτό σου και να ΣΕ προσέχεις, για να δώσεις προσοχή και στοργή στους γύρω σου. Μόνο αν ΣΕ αγαπάς, ΣΕ σέβεσαι και ΣΕ εκτιμάς, θα μπορέσει να εκφραστεί η «φύση» σου. Δεν είναι εγωισμός! Είναι υγεία!

Ξέρω, είναι πολλαπλοί οι ρόλοι που καλείσαι να παίξεις καθημερινά. Ο πρωταγωνιστικός όμως είναι ένας! Αυτός της ΓΥΝΑΙΚΑΣ!