Εγώ μπορώ να πέσω στο επίπεδό σου! Εσύ μπορείς να ανέβεις στο δικό μου?

Μπαααα! Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία! Και δεν αναφέρομαι σε εμένα με το "εγώ" του τίτλου (μην παρεξηγηθούμε)...αναφέρομαι σε όσους έχουν πασχίσει, κουραστεί, αγωνιστεί και πετύχει να φτάσουν τον εαυτό τους σε ένα επίπεδο και συνεχίζουν να το κάνουν καθημερινά!

Δεν αναφέρομαι στο οικονομικό επίπεδο! Το οικονομικό κατακτιέται σχετικά εύκολα! Λίγο η τύχη, λίγο το μεράκι, λίγο η όρεξη για εργασία, λίγο η πρωτοτυπία, λίγο οι συνθήκες και κάτι γίνεται. 

Άσε που "παίζει", αν το υπόλοιπο επίπεδο σου είναι "υπόγειο-μετρό" να είναι ακόμα πιο εύκολο (αφού έτσι δε διστάζεις να πατάς "επί πτωμάτων" και η αιδώς είναι άγνωστη λέξη σε σένα)! (το β' πρόσωπο ενικού χρησιμοποιείται για αμεσότητα...αλλά όποιος έχει την μύγα...)

Δεν αναφέρομαι ούτε στο μορφωτικό! Κι αυτό (αν και απείρως πιο κουραστικό κι επίπονο) μπορεί ο καθένας που τον ενδιαφέρει να το κατακτήσει! Όρεξη να έχεις να διαβάζεις!

Αναφέρομαι στο ψυχικό / πνευματικό επίπεδο! Ξέρεις... αυτό που σε κάνει περισσότερο άνθρωπο; αυτό που φανερώνει την παιδεία σου; τον αυτοσεβασμό σου αλλά και τον σεβασμό σου στον συνάνθρωπο; στην αξιοπρέπειά σου; την αυτοεκτίμησή σου; τις ηθικές αρχές κι αξίες που διέπουν την ζωή μας; Ε, γι' αυτό το επίπεδο!

Οι άνθρωποι υποτίθεται (και τονίζω το υποτίθεται) πώς πρέπει να έχουν "παιδεία" για να μπορούν να συγχρωτιστούν με άλλους ανθρώπους ομαλά κι ευχάριστα!

Για παράδειγμα... στην Ελλάδα δεν έχουμε καμία οδηγική παιδεία! Κορνάρουμε, προσπερνάμε από δεξιά, περνάμε με κόκκινο, βγαίνουμε στο αντίθετο ρεύμα, δεν φοράμε ζώνη, παρκάρουμε σε θέσεις αναπήρων κλπ...Πρόβλημα!

Να δούμε λίγο πόσο σεβόμαστε τον εαυτό μας (πρώτον και κύριον); και πόσο σεβόμαστε τα συναισθήματα, τις ελευθερίες, τις ανάγκες και τα θέλω των άλλων; Μπείτε σε ένα μέσο μαζικής μεταφοράς ή σταθείτε σε μία ουρά για να εξυπηρετηθείτε... θα καταλάβετε ακριβώς τί εννοώ! Κι εκεί λοιπόν πρόβλημα!

Το ίδιο ισχύει όταν καλούνται να "επικοινωνήσουν", "αλληλεπιδράσουν", άνθρωποι διαφορετικού ψυχικού και πνευματικού επιπέδου σε οποιοδήποτε τομέα. Είτε αισθηματικό, είτε φιλικό, είτε επαγγελματικό. Πρόβλημα!

(Στο συγγενικό δεν αναφέρομαι, γιατί εκεί παίζει και το «το αίμα νερό δεν γίνεται», «τον συγγενή τον ανέχεσαι, τον φίλο τον διαλέγεις» κλπ.)

Το πρόβλημα γιγαντώνεται όταν το άτομο που έχει κατώτερο επίπεδο (ή καθόλου-το 'χω συναντήσει), αντιλαμβάνεται ότι υστερεί και του βγαίνουν όλες οι ανασφάλειες και τα κομπλεξιλίκια που έχει μαζεμένα (κι απωθημένα)! 

Εκεί λοιπόν αρχίζει το πανηγύρι!

Προσπαθεί ο δύσμοιρος (ή η δύσμοιρη) να αποδείξει ότι είναι ανώτερος (ή ανώτερη)! Κυρίως στον εαυτό του! Προσπαθεί λοιπόν να βλάψει τον (στο μυαλό του μόνο) ανταγωνιστή (ή ανταγωνίστρια)!

Ο μόνος τρόπος όμως που διαθέτει είναι αυτά που του επιτρέπει το επίπεδό του. Δηλαδή; "Κατινιές"... "υπόγειες" κινήσεις... "πισώπλατα" μαχαιρώματα... συνωμοσίες... "ανίερες συμμαχίες" κλπ, θεωρώντας πάντα, ότι ο "ανώτερος" άνθρωπος δεν θα "καταλάβει". 

Μπερδεύει στο μυαλό του την εξυπνάδα, την μόρφωση, την παιδεία και την κουτοπονηριά. Δεν σκέφτεται ποτέ τί συναισθήματα ή προβλήματα προκαλούν οι πράξεις του στον συνάνθρωπό του (ακόμα κι όταν πρόκειται για τον σύντροφό του ή τους οικείους του). Δεν σέβεται τον εαυτό του και τον αυτοξεφτιλίζει, πιστεύοντας ότι έτσι ανεβαίνει στα μάτια των άλλων. "Πλανάσαι πλάνην οικτράν"

Δεν σέβεται καμία ηθική αξία! Αυτοδιαφημίζεται και αυτοδιασύρεται! Χρησιμοποιεί ως "όπλα" ή "ασπίδα" τους συνανθρώπους του, προκειμένου να "επικρατήσει"! Έναντι ποιου; Προσπαθεί, μάταια, να επιβεβαιώσει τον εαυτό του και να τον πείσει για την "δήθεν" ανωτερότητά του κλπ. 

Βαυκαλίζεται / αυτοπαραμυθιάζεται, αλλά μέσα του γνωρίζει πολύ καλά πώς, ότι και να κάνει, αν δεν αλλάξει ρότα, εκεί θα μένει!

Ξέρει ότι είναι δύσκολο (βασικά ακατόρθωτο), να συζητήσει επί ίσοις όροις με ανθρώπους "ανώτερους" γι' αυτό "κρύβεται", "λιποτακτεί", καταφεύγοντας και πάλι σε "υπόγειες" (σαν το επίπεδό του) τακτικές! 

Δεν παραδέχεται το μειονέκτημά του. Δεν το εκθέτει, όπως θα έκανε με το μειονέκτημα κάποιου άλλου. Για να βρεθεί "μπροστά". Να "καμαρώσει". Να διατυμπανίσει την "μεγαλοσύνη" του ! Δεν κοιτάει ποτέ την δική του την καμπούρα, παρά μόνο των υπολοίπων!

Ενώ βαθιά μέσα του, συνειδητοποιεί την ψυχική του πενία, δεν την αποδέχεται! Δεν την αγκαλιάζει! Καταστρώνει σχέδια για να "εκδικηθεί" για το δικό του "λίγο". Δεν κοιμάται ήσυχα τα βράδια όσο κι αν το διατυμπανίζει. (βλ. "Συζήτηση με το ταβάνι")

Έχει συναισθανθεί το πόσο κοπιαστικό είναι να "ανέβει" και να εξελιχθεί. Όπως και στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, εξάλλου. Αντί αυτού επιχειρεί να "κατεβάσει" όλους τους άλλους. Όσο περισσότερους, τόσο το καλύτερο (και βολικότερο)! Να "μοιραστεί" με άλλους την "μιζέρια" του! Του αρκεί να "κοιμίσει" τις ανασφάλειές του! Να μην αναγκαστεί να αναμετρηθεί με τον εαυτό του, από τον φόβο του αυτοεξευτελισμού!

Βασίζεται στο γεγονός ότι ο "ανταγωνιστής" του (μιλάμε για τον συνάνθρωπο του από οποιονδήποτε χώρο κι αν προέρχεται), δεν θα μπει στην διαδικασία, να ασχοληθεί με αυτές τις ποταπές κι ανάξιες λόγου πράξεις. Κι έχει δίκιο! 

Όχι πώς δεν είναι εύκολο για ένα ανώτερο άνθρωπο να το κάνει ... είναι πανεύκολο! Αλλά δεν θα μπει στον κόπο να "παλινδρομήσει" την ψυχή του!

Βλέπεις ένας άνθρωπος με επίπεδο, έχει "μοχθήσει" για να φτάσει σε αυτό και θέλει να το διατηρήσει και να το πάει ακόμη υψηλότερα! Φροντίζει, καθημερινά, να αναπτύσσει την ψυχή του! 

Να την "θρέφει" με τέχνη (αυτή της ζωής), ευγνωμοσύνη (για τους ανθρώπους που έχει στην ζωή του), συμπαράσταση (για όλους όσους τον χρειάζονται), αρμονία (της ψυχής του και της ζωής του), εσωτερικό τουρισμό (αυτοανάλυση, αυτοεκτίμηση, αυτοσεβασμό)! Με όμορφα και καθόλου ευτελή αισθήματα (αγάπη, σεβασμό, αλληλεγγύη, συμπόνια, φιλία)!

Τον ανώτερο άνθρωπο δεν τον ξεγελάς! Δεν μπορείς! Δεν "μασάει" από "ψευτομαγκιές", "ψευτοσυμπεριφορές", "ψευτοανωτερότητα", "ψευτοευγένεια", "ψευτοαυτοεκτίμηση". Εκείνος έχει ήδη αφαιρέσει όλα τα "ψευτό" από τις λέξεις και τις πράξεις του. Δεν έχει τίποτα το ψεύτικο γιατί δεν το χρειάζεται. Δεν προάγει την ζωή του και το ξέρει!

Αυτός ο άνθρωπος δεν χρειάζεται την επιβεβαίωση κανενός! Ξέρει ποιος είναι. Δεν υποκρίνεται κάποιον άλλον! Ξέρει τα προτερήματά του και τα χρησιμοποιεί για το καλό όλων. Αναγνωρίζει τα μειονεκτήματά του και προσπαθεί να τα αλλάξει. Όχι για να αρέσει στους άλλους...όχι! Για να αρέσει περισσότερο στον εαυτό του!

Αυτός ο άνθρωπος αγαπά την εξέλιξη! Τα έχει βρει με τον εαυτό του και τα πάει καταπληκτικά! Βλέπει παντού μπροστά του ευκαιρίες αυτοβελτίωσης. Έχει φιλοδοξίες και τις μετατρέπει σε σκοπούς. Είναι ταπεινός και δεν χρειάζεται διαφήμιση.!

Αυτός ο άνθρωπος είναι μοναδικός! Πρώτα για τον εαυτό του και μετά για όλους τους άλλους! Είναι πραγματικά ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ!

Σημείωση: Λοιπόν είναι καρατσεκαρισμένο...ότι όταν με τσαντίζει κάποιος γράφω καλύτερα! Γι' αυτό όσοι δεν με γουστάρετε...καλό θα είναι να μην ασχολείστε μαζί μου, γιατί με πεισμώνετε! Και με αφορμή αυτό και χωρίς να αλλάζω καθόλου το "πρόγραμμα" (αυτό το κομμάτι είχα σκοπό να αναρτήσω) προχωράμε!