Για να φύγει ο νοικοκύρης! Ε ναι λοιπόν! Αυτό συμβαίνει συνήθως...όταν στριμωχθεί ο κάθε "απατεωνίσκος της τρύπιας κάλτσας" (τώρα τελευταία ξανά-διάβασα τον Δον Κιχώτη)! Θεωρεί σωστό να αμυνθεί με ...επίθεση (για να σκάσει και να κάτσει στα αυγά του ούτε λόγος...;)!
Πάει στα καλύτερα παιδιά! Μιας και καλοκαίριασε (λέμε τώρα...) ή καλοκαιριάζει οσονούπω (άντε πια...επιτέλους) λέω να το ρίξω λίγο στην "τρελή"! Να ασχοληθώ και με κάτι ευχάριστο βρε αδελφέ! Έτσι για να τιμήσω το αθάνατο ελληνικό καλοκαίρι (που μαύρα μάτια κάναμε φέτος να το δούμε )!
Μπαααα! Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία! Και δεν αναφέρομαι σε εμένα με το "εγώ" του τίτλου (μην παρεξηγηθούμε)...αναφέρομαι σε όσους έχουν πασχίσει, κουραστεί, αγωνιστεί και πετύχει να φτάσουν τον εαυτό τους σε ένα επίπεδο και συνεχίζουν να το κάνουν καθημερινά!